Thuis

Maandag. Alle Panamezen gaan weer werken. Toen ik wakker werd was papa al beneden. Met het idee dat we alleen thuis waren zaten we buiten op het terras, totdat er een vrouw binnen kwam lopen; Paula. Paula helpt de familie als ze aan het werken zijn. Ze maakt eten voor je, ze ruimt op en ze maakt schoon. Het is heel raar om iemand in huis te hebben die je eten maakt en daarna ook je bord op komt halen. Ik krijg er een beetje een schuldgevoel bij maar het is heel normaal in Panama. Je beledigt Paula als je je eigen bord naar de keuken brengt.
Nadat iedereen gegeten had zijn we met z'n vieren naar de winkelstraat gelopen om de buurt te leren kennen. In de supermarkt hier hebben ze echt alles wat we in Nederland ook hebben. Nutella, leerdammer en pringles. We komen niks te kort. Toen we de winkel uit liepen stond Oscarin op ons te wachten, hij is de zoon van Oscar en dus mijn neef.
Toen alles uit was gepakt zijn we met Oscarin naar een mall gereden. Een super groot winkelcentrum waar ze echt alles hebben. Natuurlijk geshopt want er is nu de grote sale in Panama.
Rond etenstijd kwamen we thuis. Oma Aura was nog even langs geweest. Het ging vandaag al wat beter. Om 10 uur hadden we afgesproken met Oscarin dat Daniel mee ging voetballen met zijn vrienden. Papa en ik gingen mee kijken. Ze hadden een veld afgehuurd. Daar stond Daniël dan tussen grote en brede Panamezen mee te voetballen. Toch nog even 5 doelpunten gemaakt. Voordat we naar het voetbal reden kreeg ik nog een leuk telefoontje van Omar en Calvin die ergens verdwaald in Oisterwijk aan het wachten waren op een taxi. En het is echt fijn om al die lieve berichtjes uit Nederland te krijgen. Mensen die er naar uit kijken om mijn verhaal te lezen en dat even laten weten doet me goed. Ik begin me steeds meer op mijn gemak te voelen hier en ookal zijn we hier pas 3 dagen het voelt als veel meer. Het voelt als thuiskomen.
We waren rond 1 uur thuis en morgen moeten we vroeg op dus slaaplekker allemaal.