Verschrikkelijke reis
Door: Laura Boogers
16 Juli 2016 | Nederland, Schiphol
We zijn veilig aangekomen na een verschrikkelijke reis.
Vrijdag 9 uur Nederlandse tijd stonden we met alle tassen klaar te wachten totdat de taxi ons op kwam halen. Die was 10 minuten te laat dus haalde we op het nippertje de trein naar Breda. Aangekomen op Breda waren alle treinen naar Schiphol gecanceld. Maar we konden 20min later een trein richting Rotterdam pakken om daar over te stappen naar Schiphol. Onderweg naar Rotterdam kwamen we erachter dat alle treinen naar Schiphol gecanceld waren. Al vloekend en bellend in de trein heeft onze reisgids uit Eindhoven, Thomas Kramers ;), voor ons een taxi geregeld die ons naar Schiphol ging brengen. Het probleem was alleen dat de taxi nooit aan is gekomen en wij dus in een andere taxi zijn gestapt die ons één uur voor de vlucht afzette voor Schiphol. Wij in alle stress koffers ingeleverd, door de douane om uiteindelijk 5 minuten voor vertrek bij de gate aan te komen. En we waren niet de laatste.
Uiteindelijk na totaal één uur vertraging landen we dan eindelijk in Panama. De vlucht was rustig en ging goed. Genoten van het filmaanbod van de KLM en zo ging de reis snel voorbij.
Nu komt het spannendste gedeelte. De ontmoeting met papa's oude schoolvriend, Oscar. De familie waar papa bij heeft gewoond en de familie die hem op zou nemen als hij in Panama was gebleven. Na 43 jaar gingen ze elkaar eindelijk weer zien.
Iedereen was er bij twee broers, de vrouwen, de kinderen en het belangrijkste oma. Aura, een vrouw van 88 jaar. Ze is er van overtuigd dat God haar heeft laten leven om papa nog een keer te mogen zien. Met grote ogen, en natuurlijk een paar traantjes, viel ze papa in de armen toen hij aan kwam lopen. En ze heeft hem niet meer losgelaten tot het moment dat we thuis waren. Dit was een moment waar ik zelf een brok in mijn keel van kreeg.
Toen we vertrokken van het vliegtuig stonden we gelijk al weer één uur in de file, "There are more cars in Panama then people", zeiden ze gelijk al. We kwamen aan bij het huis van Oscar, hier zijn wij tot volgende week zaterdag. Een heel mooi huis, mama en ik hebben een eigen kamer en papa en Daniël hebben een eigen kamer.
Voor ons is het nu 3 uur in de nacht, omdat we terug in de tijd vlogen. Maar we konden het aangeboden eten niet afzeggen dus hebben we met zijn alle nog een gezellige avond gehad. Ik verbaas me erover hoe goed papa Spaans kan praten. Het is wel jammer dat Daniël en ik het niet kunnen volgen en dus niet mee kunnen praten.
Rond half 6 Nederlandse tijd lag in dan eindelijk in mijn bed. Uitrusten voor morgen, we pakken gelijk uit en gaan naar een ander huisje van Oscar aan het strand. Omdat het hier al om 6 uur 's avonds donker is heb ik eigenlijk nog niks van Panama gezien. Ik kijk er dus naar uit om morgen wakker te worden, naar buiten te kijken en Panama te zien.
Vrijdag 9 uur Nederlandse tijd stonden we met alle tassen klaar te wachten totdat de taxi ons op kwam halen. Die was 10 minuten te laat dus haalde we op het nippertje de trein naar Breda. Aangekomen op Breda waren alle treinen naar Schiphol gecanceld. Maar we konden 20min later een trein richting Rotterdam pakken om daar over te stappen naar Schiphol. Onderweg naar Rotterdam kwamen we erachter dat alle treinen naar Schiphol gecanceld waren. Al vloekend en bellend in de trein heeft onze reisgids uit Eindhoven, Thomas Kramers ;), voor ons een taxi geregeld die ons naar Schiphol ging brengen. Het probleem was alleen dat de taxi nooit aan is gekomen en wij dus in een andere taxi zijn gestapt die ons één uur voor de vlucht afzette voor Schiphol. Wij in alle stress koffers ingeleverd, door de douane om uiteindelijk 5 minuten voor vertrek bij de gate aan te komen. En we waren niet de laatste.
Uiteindelijk na totaal één uur vertraging landen we dan eindelijk in Panama. De vlucht was rustig en ging goed. Genoten van het filmaanbod van de KLM en zo ging de reis snel voorbij.
Nu komt het spannendste gedeelte. De ontmoeting met papa's oude schoolvriend, Oscar. De familie waar papa bij heeft gewoond en de familie die hem op zou nemen als hij in Panama was gebleven. Na 43 jaar gingen ze elkaar eindelijk weer zien.
Iedereen was er bij twee broers, de vrouwen, de kinderen en het belangrijkste oma. Aura, een vrouw van 88 jaar. Ze is er van overtuigd dat God haar heeft laten leven om papa nog een keer te mogen zien. Met grote ogen, en natuurlijk een paar traantjes, viel ze papa in de armen toen hij aan kwam lopen. En ze heeft hem niet meer losgelaten tot het moment dat we thuis waren. Dit was een moment waar ik zelf een brok in mijn keel van kreeg.
Toen we vertrokken van het vliegtuig stonden we gelijk al weer één uur in de file, "There are more cars in Panama then people", zeiden ze gelijk al. We kwamen aan bij het huis van Oscar, hier zijn wij tot volgende week zaterdag. Een heel mooi huis, mama en ik hebben een eigen kamer en papa en Daniël hebben een eigen kamer.
Voor ons is het nu 3 uur in de nacht, omdat we terug in de tijd vlogen. Maar we konden het aangeboden eten niet afzeggen dus hebben we met zijn alle nog een gezellige avond gehad. Ik verbaas me erover hoe goed papa Spaans kan praten. Het is wel jammer dat Daniël en ik het niet kunnen volgen en dus niet mee kunnen praten.
Rond half 6 Nederlandse tijd lag in dan eindelijk in mijn bed. Uitrusten voor morgen, we pakken gelijk uit en gaan naar een ander huisje van Oscar aan het strand. Omdat het hier al om 6 uur 's avonds donker is heb ik eigenlijk nog niks van Panama gezien. Ik kijk er dus naar uit om morgen wakker te worden, naar buiten te kijken en Panama te zien.
-
17 Juli 2016 - 00:13
Sandra Broekmans:
Dag Laura, inderdaad meteen al een spannende en ontroerende dag. Ik kijk uit naar al jullie mooie verhalen. Ik ben zelf in Indonesie en zal niet al te vaak kunnen lezen wat je schrijft. Ik wens jullie allen een mooie tijd daar. Lieve groet van Sandra -
17 Juli 2016 - 00:37
Ingrid Peeters:
Wauw Lau! Je schrijft zó leuk!
Echt heel gaaf om te lezen, kan nu al niet wachten
wat je morgen gaat doen, en ik ben er niet eens bij haha
Geniet lieverd! Xx -
17 Juli 2016 - 03:17
Omar:
Mehnus goeie blog, heel veel plezier en de groetjes aan bo jaq en dani❤️ -
17 Juli 2016 - 03:24
Jurre:
Veel plezier allemaal zal je Blog bijhouden dn pas goed op jullie zelf! -
17 Juli 2016 - 07:34
Thomas:
Hoi Laura,
Leuk om ook jouw verhalen te lezen. Geniet van de tijd daar. Deze reis ga je nooit vergeten!
Groetjes Thomas -
17 Juli 2016 - 19:37
Karien Schouten:
Wat leuk om te lezen hoe t met jullie gaat. Ik blijf je volgen.
Geniet van alle geuren,kleuren en momenten. Dikke knuf aan jullie allemaal. Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
